گوش تا گوش

هر طرف رو کن و تردید مکن سوی منی

باز در «چشم‌ رسِ» دیدهٔ پُر سوی منی

تا ابد گرچه عزیزی ولی از یاد مبَر

چشمِ من باشی، در سایهٔ ابروی منی

در غمم رفته‌‌ای و با خوشی‌‌ام آمده‌‌ای

چه کنم؟ خوی تو این است؛ پرستوی منی

چشم‌بادامی و شیرین و خوش و بانمکی

چینی و تازی و ایرانی و هندوی منی

گوش تا گوش به صحرا بخرام و مَهَراس

شیرها خاطرشان هست که آهوی منی!