قهوه خانه (1)

این مست‌های بی‌سر و پا را جواب کن

امشب شب من‌است، مرا انتخاب کن

مهمان من تمامی این‌ و پای من

قلیان و چای مشتریان را حساب کن 

تمثال شاعرانۀ درویش را بکَن 

عکس مرا به سینۀ دیوار قاب کن

هی قهوه‌چی! ستاره به قلیان من بریز

جای زغال، روشنش از آفتاب کن

انگورهای تازۀ عشقی که داشتم

در خمره‌های کهنه بخوابان، شراب کن

از خوان آهوان بده ظرفی که تشنه‌ام

ماهیچۀ فرشته برایم کباب کن

از نشئه خلسه‌ای بده، از سُکر؛ جرعه‌ای

افیون و مِی بیار، بساز و خراب کن

دستم تهی است هرچه برایم گذاشتی

با خنده‌های مشتریانت حساب کن

مهدی فرجی