سیمین مظلوم، مثل غزل
2 سال پیش
۰۴:۲۸ قبل از ظهر

سیمین مظلوم، مثل غزل

مراسم بزرگداشت و تشییع پیکر سیمین بهبهانی

مراسم بزرگداشت و تشییع پیکر سیمین بهبهانی امروز در حیاط تالار وحدت برگزار شد.

جدا از هرآنچه می‌شود گفت و شنید این موضوع که یک غزلسرای بزرگ برای دو کلمه(دو جمله، دو دقیقه) حرف حساب راجع به سیمین و شخصیت غزل‌هایش _که حداقل از لحاظ موسیقی عروضی دری تازه به غزل فارسی گشود _ به پشت میکروفون دعوت نشد جای تأمل و انتقاد داشت.

جای قدری ذوق و شناخت خالی بود که چهره‌ی سیمین به عنوان تنها غزلسرای برجسته‌‌ی زن در قرنی که گذشت لابلای هیجانات اعتراضیِ ناشی از نگاه به سیمینِ معترض گم نشود.

جناب دولت‌آبادی و مجابی _ با همه‌ی شأنِ ادبی‌شان_ چیزی از سیمین غزلسرا نگفتند یا نداشتند که بگویند. چرا باید فلان خواننده برود و بزند زیر آواز و شعر را غلط بخواند اما جناب ابتهاج و بهمنی یک گوشه بایستند در سکوت و حتّی کسی نامی از ایشان نبرد؟

چندان اشکالی ندارد که فلان خانم بازیگر زن و خواننده‌ی محبوب و ترانه سرای به‌اصطلاح سلبریتی و شخصیت سیاسی در ردیف اول بنشینند اما زشت است که بزرگان غزلِ این مرز و بوم در سکوت خبری بمانند تا وقتی که بشود از نام و مرگشان قبایی دوخت.

نه غزل تنها مظلومِ این برهه‌ی تاریخی‌ست نه ادبیات تنها قربانیِ این نوع مراسم که اصل و ذات هنر است که بدبختانه همیشه مورد بی‌مهری‌ست.

مهدی فرجی 31 مرداد 1393

رسانه هامقالات

دیدگاه ها


سلام آقای فرجی
سال ها پیش این اثر مرحوم سیمین بهبهانی به دستم رسید و تنها کاری که می توانستم بکنم ترجمه آن به الماین و انگلیسی بود . حال فقط در جستجوی تاریخ سرودن این شعر آن مرحومه هستم: خوشحالم که بچه ام پسر است
اینجا به سه زبان
https://drive.google.com/file/d/1Zdcp9tivvXNumt6pPAYt9u9OFxv4ACkl/view?usp=share_link

پاسخ دهید

سلام بر مهدی فرجی عزیز.البته جای تأسف و افسوس فراوانی است برای آنچه گفته اید.چرا باید اینگونه باشد؟

پاسخ دهید