مثنوی بازگشت
از کتاب «قرار نشد» / انتشارات فصل پنجم
آمدی، شادی و ماتم به سراغم آمد
خنده و گریه‌ی تواَم به سراغم آمد
آمدی مثل همان سال نبودی دیگر
ميوه‌ی نورس من! کال نبودی دیگر
آمدی «نو شده» هرچند کهن‌تر شدهای
ای فدای قد و بالای تو... زن‌تر شدهای!
شیطنت رفته و افسونگری آموخته‌ای
خوانده‌ای شعر مرا، شاعری آموخته‌ای
جای آن چشم، که گور پدرِ آهو بود
لانه‌ی مضطربِ فاخته‌یی ترسو بود
دختری رفت که اخم و غضبش شیرین بود
زنی آمد که لبِ خنده‌زنش غمگین بود
دختری بست به بازوی درختی، تابی
زن سرازیر شد از سُرسُره‌ی بی‌تابی
قلعه‌ی زخمی در حال فرودی انگار
پُل تن‌باخته در بستر رودی انگار
گُلِ پژمرده‌ی ناکامِ قراری شاید
دستِ آشفته‌ی مستی به قماری شاید
بنشین از منِ بی‌حوصله شعری بشنو
قدرِ یک لحظه از آن فاصله شعری بشنو...
دیدگاه ها
عالییه عالیی
پاسخ دهید
تقدیم به استاد (مهدی فرجی) باخاطرات انبوه عاشقانه اش,استقبال از شعر ایشان
آمدی حسرت و تشویش سراغم آمد
یک خزان خاطره از عشق به باغم آمد
آمدی دخترک پاک و تن آلوده ی من
آمدی غنچه ی پژمرده و فرسوده ی من
آمدی باز,ولی غرق تمنا بودی
آمدی از سفر اما تک و تنها بودی
از فراسوی دلت نور غریبی میزد
مثل دریاچه دلت شور عجیبی میزد
با توام, با تو ام ای دختر آذرماهی
ای که آبستن یک حادثه ی جانکاهی
آنکه میخواستی یک روز, دریغا گم شد
بی تو درنای خیالم به افق ها گم شد
بی تو یک شب دل من را شبحی با خود برد
قصه پرداز نگاهت شبی از شبها مرد
(رفتی و دور شدی اینهمه دیرم کردی)
رفتی اما چقدر فاجعه بار آوردی
رفتی و دور شدی ساحل رازآلودم
رفتی و غرق شدم بس نگرانت بودم
زرد و غمگین تر از آنم که بمانم با تو
نوبهارم چقدر فاصله دارم تا تو
ابر تاریکم و آینده نداری با من
حق نداری که بمانی و بباری با من
باز هم تکیه برآن خاطره ها خواهم کرد
با تو می مانم و دستات و رها خواهم کرد
محسن سرمچ
پاسخ دهید
عالي بود، اين هجم احساس باورنكردنيه ، انگار آدمو سوار ماشين زمان ميكنين برميگردونين به خاطره هاش
پاسخ دهید
درود بر شما جناب فرجی زیباست مهربان
پاسخ دهید
عالی بود
پاسخ دهید
تبریک می گم به شما!
قلمتون پایدار
پاسخ دهید
سلام
فکر کنم اینجا همان جایی باشد که میگویند کلمه ها کم آورند. آری اینجا فقط اشک حرف می زند. اینجا اشک ها توصیف میکنند حالم را .....
پاسخ دهید
اشعارتون محشره
و
پاسخ دهید
هر چقد شعراتون و میخونم قشنگتر میشن انگار تو شعرا غرق شدید
پاسخ دهید
چقدر زیبا بود!!!
پاسخ دهید
عالی مثل هميشه
پاسخ دهید
ای فدای قدو بالای تو زن تر شده ای...
استاد منم‌گاهی مینویسم دوست دارم نظرتون رو‌راجع به نوشته هام بدونم ...
وقتی که بست چشمهایش به روی من...اوار شد زمین و‌زمان پیش روی من...خندید زهر شد به کامم جهان عشق...او رفت و‌رفت پشت سرش آبروی من......
....................................................
شب درون خودم ز فرط هوس ...تاخود صبح پیچ میخوردم..
تو نبودی و جای لبهایت ...به تن سرد هیچ‌میخوردم...ساعت از دو‌گذشته بود انگار...عرقی سرد روی دوشم بود...یادگاری مانده از تن تو...عطر غمگین زیر پوشم بود...
پاسخ دهید
خیلی خیلی خیلی عالی
پاسخ دهید
با بیت آخر یاد این شعر افتادم:
هر پسر بچه که راهش به خیابان تو خورد
یک شبه مرد شد و یکه به میدان زد و مرد
پاسخ دهید
پر از احساس
دست مریزاد
پاسخ دهید
یه دونه ای چقد حساتون توی کلمات زنده است
پاسخ دهید
جناب فرجی من با شعر شما زندگی میکنم.این دقیقا وصف حال منه
پاسخ دهید
عالي
عالي
عالي
پاسخ دهید