به بهانه سالمرگ حسین منزوی
و آمدیم که عاشق شویم و درگذریم
که راز زندگی و مرگ آدمی این بود
حسین منزوی در مقدمه‌ی کتاب «از خاموشی‌ها و فراموشی‌ها» خواننده را به پاس داشتن شعرهایش فرامی‌خواند و «حرمت شعر» را وسط می‌گذارد.
در این مقدمه انگار دارد وصیت می‌کند. لحن بیشتر جاهای این نوشته که در آخرین سال‌های زندگی به تحریر درآورده به‌شکل عجیبی معصومانه و غریبانه است.
گفتگو با مهدی فرجی: نگران ركود فرهنگي در كاشان هستم
كاشان آنلاين؛ مهدي فرجي، زاده 9 بهمن 58 در كاشان، از چهره هاي موثر و مهم شعر امروز كشور است...
چه احمقانه سزاوارِ بودنی با من
چه احمقانه سزاوارِ بودنی با من
اگر هنوز دلت هست ارزنی با من
تو با خود تو تویی، تو نه، یک منی بی من
تو با من آنچه تویی نیستی، زنی با من
گفت‌وگوی «اعتدال» با مهدی فرجی: غزل؛این دیکتاتوری شیرین و دوست داشتنی
غزل بعنوان شعر رسمی همواره مهجور بوده است . درحالی که ترانه اینگونه نیست . شما اگر شاعر یک ترانه معمولی را به مردم معرفی کنید، برای امضا گرفتن از او صف می کشند . ویژگی بارز غزل فاخر بودن آن است .