گوش تا گوش به صحرا بخرام و نَهراس

هر طرف رو کن و تردید مکن سوی منی
باز در «چشم‌‌رسِ» دیده‌ ی پر سوی منی‌

تا ابد گر چه عزیزی ولی از یاد مبر
چشم من باشی، در سایه‌ی ابروی منی

در غمم رفته‌ ای و در خوشی‌‌ام آمده‌‌ای
چه کنم! خوی تو این است؛ پرستوی منی

چشم‌بادامی و شیرین و خوش و بانمکی
چینی و تازی و ایرانی و هندوی منی

گوش تا گوش به صحرا بخرام و مَهراس!
شیر ها خاطرشان هست که آهوی منی

مهدی فرجی
میخانه‌ بی‌خواب